Acınası ama Acımasız Çocuklar

7
695

sezercik-280x210

Yeni bir kıyafet aldın,beğenilmek istiyorsun,ya da o kıyafeti almakla ne iyi ettiğini söylesinler,kıyafeti ne kadar ucaza getirdiğinden dolayı seni kutlasınlar istiyorsun ve bir yakınına danıştın,mesela annene;

Sen: Anne nasıl yeni eteğim?

Anne: Benim kızıma ne de yakışırmış,tam oturmuş,renkleri cıvıl cıvıl..

Birinci ihtimal; samimi bir diyalogtur bu.Etek gerçekten yakışmıştır.Bu etek,bu kız için satışa sunulmuş kadar güzeldir belki de..

İkinci ihtimal; bu etek,dünyada belki de,bir tek bu kızın giymemesi için dikilmişti,bu kız giymemeliydi bu eteği,yakışmıyordu.Ama anneye yöneltilmişti soru,anne de,içinde en acımasız eleştiriyi bile barındırsa,süzgeçten geçirecekti dilini,en yumuşak ses tonuyla cevap verecekti.

Bu soruyu 5 yaşındaki Ahmet’e soralım mı?

Sen: Ahmet’çim yeni eteğim nasıl?

Ahmet: Çuval gibi,kikiki

Ahmet,ilk aklına geleni söyledi.Ahmet için lafın nereye gideceğinin,lafın ön-arka planının hiç bir önemi yoktu.Ahmet’e fikri soruldu,Ahmet de söyledi,Ahmet görevini yaptı..

İşte bu sebeple çocuklar dünyanın en acımasız eleştirenleridir.

Gene bu sebeple,Sezercik’in filmlerinde,Sezercik “Sen Piçsin,bizimle oynama” diye taşlandı.

Sen hatırla,bu sebeple,mahalle arkadaşların tarafından alay edildiğin,dışlandığın bir olayın olmuştur..Cüce diye,şişkooo diye,4göz diye,kepçe diye alay edilmiş,ya da etmişsindir.

Çocuk,yorumlarken acımasızdır,eğlenmesine bakar,lafın öte-beresini düşünmez,sen şişkosundur,bu yüzden eğlenilecek bir malzemesindir,bu malzeme değerlendirilmelidir..

Yetişkinlerden bunu yapan yok mu?Var tabi ki.Zaten bu sebeple onlara “çocuklaşma,çocuk ruhlu” demiyor muyuz?

Çocuklar dünyanın en acımasız ve acınılası varlıklarıdır.Tüm acımasız eleştirilerine rağmen,onlar eleştirilmez,onlar Irak’ta,Filistin’de,Afganistan’da,Sincan’da,Hocalı’da öldürülür..

7 YORUMLAR

  1. iç anadoluda bir ildeydi;kadın yeni boşanmıştı.kucağında küçük bebeği, hayatı karmaşalar ve anlam veremediği bir çok olayla dolmuştu.birgün bir akrabası geldi istanbuldan,onun bu sıkıntılar içinde,küçük yerde lafsözden bunaldığını görünce değişiklik olur gel biraz bende kal istanbulda kim nebilecek senin yaşadıklarını kafan rahat olur dedi.kadın mutlu oldu hiç istanbula gitmemişti hem.hemde dulluk psikolojisinden kurtulacak soran olursada evliyim dicekti.yola çıktılar dul kadın çocuğuna 1,5 yaşındaki bebeğine sımsıkı sarıldı.artık laf söz yok diyordu konu komşu ona acıyan sürekli neden boşandığını soran insanlar olmayacaktı kısa bi sürede olsa.yanında ona yardım eden iyi niyetli kadın akrabası ve bu kadının 5 yaşında kızı.yorucu uzun otobüs yolcoluğundan sonra istanbula geldiler.akrabasının evi herkesin ev sahibi olduğu komşuluktan ziyade artık akrabalığa dönmüş bir apartman dairesindeydi.kapının önünde güzel bir bahçe kadınlar gün boyu çay,.kahve pasta muhabbet modundalar.akrabası sabah erkenden işe gidiyor kendiside çocuklarla ilgileniyor.kendi bebeği ve akrabasının 5 yaşındaki kızı ile çekingenliğinden birazda sürekli evde zaman geçiriyordu.birkaçgün sonra kapı çaldı.komşular onuda çağırdılar çay muhabbetine önce çekinsede olsun dedi gitmek istiyordu.evliyim derim dedi aklından kocam gezmeye gönderdi falan biraz da hava atacaktı.çünkü kaç zamandır içi ezilmişti buna ihtiyacı vardı.hemen toparlandı süslendi biraz evet bakımlı görünmeliydi.çocuğunu ve yeğeninide giydirdi.ve bahçeye çıktı.daha yerine oturmadan yeğeni biliyormusunuz “”bu bebeğin babası yok biliyormusunuz bu bebeğin babası yok onları bırakmış boşanıyorlar biliyormusunuz””””kadının dünyası başına yıkıldı.oysa kimse bilmicekti.dakka bir gol bir işte.kadınlar hemen aaa falan ne oldu vah vah demeye başladı.oturmalımı yoksa gitmelimi belkide bu ülkeyi terk etmeli diye düşündü kadın.ama çocuğa hiç kızmadı.çünkü hayatın gerçeklerini kabullenemeyen çocuk değil kendisiydii….(((not:bu olay gerçekten yaşanmıştır))))

  2. Bana bunu yapmamam gerektiğini kim, kaç yaşında,ne şekilde söyledi bilmiyorum ama hiç bi arkadaşımı acımasız eleştirdiğimi hatırlamıyorum.(en azından yüzüne karşı)Takdire şayan bi çocukmuşum vesselam.Aslında acımasızlık değil bu,akla gelen ilk şeyi birileri ne diycek kaygısı taşımadan,toplumun değer yargılarını idrak edicek yaşta olmadığın için,ailesinden henüz birisi dur demediği için,çevresi tarafından genel kabul görmüş kurallar çocuğa enjekte edilmediği için,(bu içinler böyle uzar gider) dile getirmesi.Çok güzel bi yazı,çok fazla yorum yapılabilir üstünde…Sadece bi gün çocukluğumdan itibaren öğretilen herşeyi unutmak isterdim.Tam anlamıyla özgür düşünebilmeyi yani…Hurafeler,önyargılar,şunlar,bunlar…Daha iyi olurdu belki.Saygılar

iyimser için bir cevap yazın Cevabı iptal et

İnsan mısın? *